ศาลจะประเมินความเสี่ยงในกรณีที่จำเลยขอให้ปล่อยตัวชั่วคราว ในชั้นสอบสวน หรือ ชั้นพิจารณา
โดยจะสอบข้อเท็จจริงเกี่ยวกับประวัติการกระทำความผิดและความประพฤติของผู้ต้องหา จำเลย
และมีคำสั่งอย่างใดอย่างหนึ่งดังต่อไปนี้
1. อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวได้โดยไม่มีประกัน โดยให้ผู้ต้องหาหรือจำเลยสาบานปฏิญาณตนว่าจะมาตามนัดหรือหมายเรียกหรือติดอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์
2. อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวโดยมีประกันโดยไม่ต้องวางหลักทรัพย์ หากผิดสัญญาปรับในวงเงินทำสัญญาประกันหรือติดอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ (EM)
3. ให้แต่งตั้งบุคคลเป็นผู้กำกับดูแล ผู้ถูกปล่อยชั่วคราว ให้มีหน้าที่ตอบวันนี้สอดส่องดูแลพฤติกรรมรับรายงานตัวแทนศาลมีหนังสือแจ้งคำสั่งให้ผู้กำกับดูแลทราบ
4. อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวโดย มีประกันและมีหลักประกัน ในวงเงินตามที่ศาลกำหนด โดยได้กำหนดเวลาให้ผู้ประกันนำหลักประกันมาวางพร้อมกับทำสัญญาประกันก่อนปล่อยตัวภายในวันเวลาที่กำหนด มิฉะนั้นให้ยกคำร้องขอปล่อยชั่วคราว
5. หากปรากฏว่าผู้ประกันมีสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นหลักประกันแต่ยังไม่เพียงพอ จึงให้รับหลักประกันไว้เนื่องจากหลักประกันที่ขาดอยู่มีจำนวนไม่มาก และผู้ต้องหาหรือจำเลยไม่มีพฤติการณ์ที่จะหลบหนีจึงอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวไปพลางก่อนโดยให้ผู้ต้องหาหรือจำเลย ผู้ประกันนำหลักประกันส่วนที่เหลือมาวางศาลให้ครบตามที่ศาลกำหนด มิฉะนั้นถือว่าผิดสัญญาประกัน
6. อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวโดยวางเงินสดร้อยละ 20 ของวงเงินที่ศาลกำหนด หรือเป็นจำนวนเงินที่เป็นความเสียหายที่โจทก์เรียกร้องโดยทำสัญญาประกันตามข้อบังคับของประธานศาลฎีกาว่าด้วยหลักเกณฑ์วิธีการและเงินไขเกี่ยวกับการเรียกประกันหรือหลักประกัน
7. อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราว หากผิดสัญญาประกันปรับเป็นเงินจำนวนตามที่ศาลกำหนด (หากได้ความว่าผู้ต้องหาหรือจำเลยเป็นคนยากจนจึงให้วางหลักประกันเป็นเงินจำนวนตามที่ศาลกำหนดและติดอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์หรืออุปกรณ์อื่นใดโดยกำหนดเวลาให้ผู้ประกันนำหลักประกันมาพร้อมกับทำสัญญาประกันตัวภายในกำหนดวันตามที่ศาลกำหนด)
8.ไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราว
ทค. ว
